Archivo de la etiqueta: empoderamiento

Fuc

Estándar

IMG-20180713-WA0055

Un dilema bioético a propósito de los antipsicóticos – Miguel A. Valverde

Estándar

cabecera

Miguel A. Valverde
Psicólogo Clínico. Unidad de Agudos de Psiquiatría del Hospital de Navarra UHP-II, Pamplona.

Resumen:
Dado que la práctica clínica actual de la psiquiatría con los pacientes psicóticos se realiza sin contar con su colaboración, sin informar del tratamiento farmacológico y sus efectos y sus posibles alternativas, y utiliza la coerción para hacer que permanezcan en tratamiento durante años, es comprensible que cuando se encuentran efectos indeseados graves de los antipsicóticos no se informe de los mismos a los pacientes y sus familias.

En un dilema así se ha encontrado la investigadora Nancy Andreasen al objetivar efectos graves de los fármacos y, como en la corriente clínica habitual, decidió no informar de sus resultados.

En el escrito se reflexiona sobre ese dilema y las cuestiones que se imbrican en el mismo: http://www.ub.edu/fildt/revista/RByD20_art-valverde.htm#.U9fbqHKPpuQ.facebook

Palabras clave: Práctica psiquiátrica; Antipsicóticos; Daño cerebral; Dilema ético; Ocultar efectos indeseados.

Peter Lehmann y las alternativas a la psiquiatrización

Estándar

Gracias a Psicóloga Crítica Esther Sanz por compartir este texto:

«Existe una amplia variedad de formas para superar estados de locura de todo tipo sin llegar al consultorio del psiquiatra. En el libro titulado «Alternatives beyond Psychiatry» («Alternativas a la psiquiatría») que publiqué en el año 2007 conjuntamente con el psiquiatra Peter Stastny , se describen algunos de estos caminos alternativos. Los autores relatan con qué medidas ellos mismos han superado crisis psíquicas sin ser psiquiatrizados: retirándose al silencio y a lugares seguros; con medidas tranquilizantes, masajes, contacto con animales; también dirigiéndose a personas que están dispuestas a ayudar o a través de la actividad artística; mediante la reflexión en autoayuda, terapia o la escritura; analizando sus diagnósticos, empeñándose en iniciativas en materia de política psiquiátrica o la observación autocrítica; llevando una vida balanceada y consciente, asegurando una alimentación adecuada y suficientes horas de sueño; alejándose de lugares peligrosos y mediante declaraciones de voluntad anticipadas. Otras estrategias importantes son el apoyo afectivo de otros, el acompañamiento de personas que brinden seguridad, cercanía, respetando los espacios y momentos individuales sin presiones, molestia ni hostigamientos. Ahora bien, las recetas patentadas que funcionan para todos no existen. Pero la componente más importante es la empatía. Zoran Solomun – un director de cine de la ex Yugoslavia que ha vivido en carne propia experiencias psiquiátricas muy dolorosas -lo resume así:

«Escuchamos, hablamos, nuevamente escuchamos. Decimos nuestra verdad, sabemos que esta verdad existe, y la oímos. De esta manera, abrimos el acceso a lo profundo de nuestro propio ser y encontramos la calidez del otro. Es la cosa más normal que yo espero de la vida»

Peter_Lehmann

Peter Lehmann

La revista Mujeres y Salud publica un monográfico titulado «Las voces que hay que oir. Alternativas a la psiquiatrización»

Estándar

Algunxs radioprometexs hemos colaborado en este número de la revista con algunos textos. Una pequeña delegación estuvo en la presentación de este número en el contexto de la 1ª Xornaína Alloriona d’Asturies: ¡Onde hai llocura hai enfotu! (1ª Jornadina Alocadona de Asturias: ¡Donde hay locura hay esperanza/empeño!). Todo ello dentro de toda la fiesta y reivindicación del Orgullín del Norte, o sea, el Orgullo LGTB+ de Xixón.

En 1986 la homosexualidad fue eliminada como trastorno del manual psiquiátrico DSM en su versión tercera revisada (DSM-III-R).

En 1990 la OMS la eliminó de su Clasificación Internacional de Enfermedades (CIE-9).

En 1994, 1999 y 2001 es también eliminada a nivel nacional en Reino Unido, Federación Rusa y China respectivamente.

La transexualidad todavía sigue patologizada en el DSM-V. El colectivo está luchando intensamente para que la Asociación Psiquiátrica Americana (APA) elimine de su polémico y discutido manual diagnóstico de trastornos mentales la disforia de género o transexualidad.

Ha habido un largo camino de luchas y procesos que estos colectivos han tenido y tienen por su visibilización, Derechos, aceptación e inclusión sociales. Al lado de estos movimientos por los Derechos del colectivo LGTB+, los feminismos han trabajado el concepto de género como una construcción social.

Por otra parte, los feminismos también han estudiado todo el mundo de los cuidados (infancia, mayores, discapacidad de cualquier clase, periodos de convalecencia,…) ya que, tradicionalmente, estos han recaído sobre mujeres. De ahí que, desde hace unos años, filosofas feministas de la categoría de Judith Butler o Beatriz Preciado hayan centrado la atención sobre las diferentes diversidades funcionales y todo lo que las rodea.

De la convergencia de todo lo expuesto vemos el proceso que ha llevado a la aparición de este monográfico sobre salud mental, en una revista feminista, y que ha sido presentado en el contexto de las celebraciones y reivindicaciones del Día del Orgullo LGTB+. A lo largo de la historia las mujeres, las personas incluidas en LGTB+ y nosotrxs, lxs locxs fuimos consideradxs inferiores, degeneradxs, taradxs genéticos, incapaces,… siempre apelando a argumentos biomédicos que llevaron a la eugenesia, la discriminación, patologización, lobotomías, reeducación criminal mediante técnicas psicológicas, tratamientos farmacológicos forzosos,… psiquiatrización en general.

Pocos días después veíamos una entrevista al antropólogo Manuel Delgado, en Galiza Ano Cero Televisión. Hacia el principio del programa, Delgado menciona la relación íntima existente entre el Amor, la Fiesta y la Revuelta. Pensando en ello vimos más claras todavía las conexiones entre todos los temas de estos últimos días.

Amor, Fiesta y Revuelta.

[Web de la revista Mujeres y Salud: http://mys.matriz.net/index.htm ]

[Suscripción y compra de números sueltos (sólo está disponible solicitándola online): http://mys.matriz.net/suscripcion.htm ]

10497258_424816970991700_3613131303039108775_o

10446304_424819254324805_241742847976620771_o

 

Radio Prometea no Acto pola defensa da Sanidade Pública Galega

Estándar

2014-07-04 20.31.59

Pois neste acto estivemos hoxe. Apoiando a defensa da Sanidade Pública coa nosa presenza e cos nosos cartazes e panfletos. Presenza, cartazes e panfletos que apoiaban pero que tamén destacaban temas específicos que consideramos importantes para o noso colectivo.

A continuación, o texto do noso manifesto de críticas e demandas sobre a lamentable situación do sistema de atención a saúde mental en Galicia que, por outra parte, non é que fose modélico antes da crise dado o paradigma biomédico que orientaba todo tratamento ou axuda.


Ante os recortes que están a suceder no ámbito da Sanidade Pública en xeral, queremos chamar a atención sobre o eido concreto da Saúde Mental. Como persoas usuarias e ex-usuarias dos servizos de Saúde Mental, somos conscientes das graves deficiencias de atención na especialidade de Psiquiatría:

  • Enfoques ineficaces, exclusivamente bioloxicistas e farmacolóxicos.
  • Sobremedicación.
  • Actitude paternalista.
  • Sentencias de cronicidade.
  • Inmovilizacións.
  • Tratamentos involuntarios.

Por isto, apoiamos ás protestas contra os recortes na Sanidade Pública, pero ao mesmo tempo, non estamos dacordo con que os Servizos de Saúde Mental continúen con modelos obsoletos e ineficaces. Polo tanto, sumámonos ás reivindicacións dos movementos internacionais de persoas usuarias, ex-usuarias e profesionais críticos, e reivindicamos que se destinen os recursos nas seguintes direccións:

  • Promoción do empoderamento, o asociacionismo e os grupos de apoio mutuo das persoas usuarias.
  • Promoción de modelos baseados na recuperación.
  • Aplicación da Convención da ONU dos Dereitos das Persoas con Discapacidade (2006).
  • Intervencións  terapéuticas efectivas (enfoques psicosociais, sistémicos, etc) e alternativas ao ineficaz modelo bioloxicista.
  • Garantías xurídicas efectivas (consentimento informado, vontades anticipadas, incapacitacións revisables…).

manifestacion sanidade publica

Algunhas das nosas consignas reflectidas nos cartazes foron:

  • Menos risperdal
    Máis psicosocial
  • Saúde mental pública sí
    pero con sentidiño
  • Nin cronificación
    Nin sobremedicación
  • Outra saúde
    mental e pública
    é posible
  • Nada sobre nós
    sen nós
  • Saúde mental pública sí
    Bioloxicismo non
  • Menos risperdal
    Máis xustiza social
  • Saúde mental pública sí
    pero non así
  • Saúde mental pública
    e con dereitos para @s usuari@s

peliculas189

Xornadas A Loucura na Corda en Compostela

Estándar

Pois rematou!! E como rematou? Pois cunha festa. Como iba rematar se non? Non estivo toda a xente que participou nas xornadas durante os catro días que foi moita. E menos mal, que se non non saberiamos onde meter tanta xente

Agradecemos a todxs xs que participaron dunha ou doutra forma. Moi especialmente á xente de Compostela que tivo a idea de organizar «A Loucura na Corda» e cxs que traballamos de boa gana aportando todo o que puidemos e sabiamos.

Foi un encontro no que se falou de moitos dos temas que preocupan ao mundo da saúde mental. Para nós foi sen dúbida moi enriquecedor dende o momento de comezar a organizar e esperamos que para toda a xente que acudiu nalgún momento tamén o fose.

Grazas de novo a todxs!!! Vémonos nas próximas!!!

PD: A ver se se pasa a sensación de euforia que se non non hai quen durma.

IMAGENBLOGG16

Xornadas A Loucura na Corda en Santiago de Compostela do 17 ao 20 de setembro

Estándar

Loucura_cartaz

 

A semana que ven en Santiago de Compostela reservade tempo para facer unha visita e compartir experiencias.

A Asociación Radio Prometea colaborou con xente de Compostela, con diferentes relacions có mundo da saúde mental, na organización destas xornadas. Gracias a todxs elxs pola sua iniciativa, interese e gañas de facer cousas neste eido no que hai tanto por mellorar.

Levamos uns meses a voltas có tema e levou o seu traballo organizalo todo. Non nos fagades o feo de non pasar sen causa xustificada… si… un chisquiño de chantaxe emocional 😛

La vivienda colaborativa, una opción que gana adeptos en tiempos de crisis (puede que también una buena idea para «lo nuestro»)

Estándar
Podría ser una idea para hacer redes de vivienda y adquirir más autonomía, combinado con evitar el aislamiento, compartir gastos y espacios, y tener siempre cerca una buena red social para posibles «viajes mentales extra-normativos»
vic-cohousing-03